Flávio Santos, geboren 1972 in Brazilië te Rio de Janeiro. Na enige omzwervingen in Europa vestigde hij zich in 1995 in Nederland. Gedurende een aantal jaren was hij werkzaam in de IT sector. Het bloed kruipt echter, waar het niet gaan kan: Flavio bleef schilderen.
Hij volgde verschillende cursussen tekenen, schilderen en grafische vormgeving. Daarnaast heeft hij de opleiding “Beeldende Kunst en Vormgeving” aan de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten voltooid. Europa met talrijke musea en exposities gaf hem de gelegenheid om de belangrijke periodes uit de geschiedenis van de schilderkunst te bestuderen: voor hem een belangrijke bron van inspiratie.
Zijn werk is op verschillende exposities ten toon gesteld in Amsterdam, waaronder in galerie De Stoker, MLB galerie, Ontmoetingsruimte Sooj, Galerie Satellite, P.A.X. Art Weekend Gallery en MLB Galerie. Flavio heeft ook op verschillende locaties in Rio de Janeiro (Brazilië) geëxposeerd. Hij heeft meerdere malen meegedaan aan de Open Ateliers de Jordaan in Amsterdam en aan de Open Ateliers Westelijke Eilanden. Zijn werk is terug te vinden bij zowel bedrijven als particulieren in Nederland en in het buitenland.
Naast zijn werk als beeldend kunstenaar is hij ook docent “Beeldende Vorming” en “Culturele en Kunstzinnige Vorming” aan het Bindelmeer College in Amsterdam.
Het concept “Destructie & Constructie” geeft aan dat dat de schilder beelden opdeelt in fragmenten (destructie) en deze fragmenten opnieuw rangschikt tot een ander beeld (constructie). Hij verzamelt beelden, afhankelijk van het te behandelen onderwerp, met behulp van verschillende media: reclame foto’s, beelden uit Internet sites, foto's van virtueel reizen en zelf gemaakte foto’s. Analyse van die beelden, door fragmentatie of deconstructie, leidt in zijn schilderijen tot nieuwe beelden (constructie). De beelden zijn abstract, maar worden gecombineerd met figuratieve, minder abstracte, elementen. Er ontstaat iets dubbelzinnigs. De toeschouwer krijgt ruimte voor zijn eigen interpretatie.
In deze schilderijen ziet men ruïnes en puinhopen, die duidelijk verwijzen naar verwoesting en vergankelijkheid, opgedeeld in fragmenten en opnieuw gerangschikt. Verwoesting en vergankelijkheid worden zo zeer sterk uitgebeeld.
Andere schilderijen zijn geïnspireerd door de stad Rio de Janeiro en hebben weinig te maken met verwoesting. De beelden worden ook hier gefragmenteerd (deconstructie), en door gebruik van meer organische vormen komen nieuwe figuratieve beelden naar voren, zoals een strand in Rio dat op een hond of een wolf lijkt (een nieuwe constructie). Dat alles wordt vervolgens aan de toeschouwer overgelaten.